- I - Chłopiec Pustki i Wszystko

 - I - Chłopiec Pustki i Wszystko

    W nieskończonej, pustej przestrzeni wokół Chłopca Pustki była tylko Nicość. Istniał tam także Nikt, ale w tym samym czasie go tam nie było, ponieważ wśród Nicości nie było nic - nawet jej samej, bo była Niczym.
    Chłopiec Pustki był całkowicie pusty. Sądził, że jego serce było na jakiś sposób niepełne, dziurawe. Brakowało w nim konkretnego, ważnego fragmentu. Nie znał uczucia, które sprawia, iż wyraźnie czujesz, że żyjesz. Nie chciał tego udowadniać, szukając pulsu na nadgarstkach. Nie potrafił kochać ani nienawidzić. Był pustym naczyniem. Wyschniętą studnią.
Chciał, by złagodziła jego ból, który odczuwał z żalu, że nigdy nie stanie się prawdziwą osobą. Jednak wciąż, niezmiennie, Nicość była Niczym i nie mogła mu w niczym pomóc. Sama nie miała emocji ani nawet kruchej, cielesnej skorupy, ponieważ także była próżną pustką.
     Twierdził, że są tacy sami. Puści. Odnosił wrażenie, że ją kocha. Wiedział to, chociaż Nikt go tego nie nauczył, bo istniał tam tylko on i Nicość - choć Nicości tam nie było.
Wtedy uświadomił sobie, że nie może być Pusty, bo potrafi kochać.
     W ten sposób Chłopiec przestał być Chłopcem Pustki, a Nicość przestała być Nicością, kiedy dla niego stała się Wszystkim.



Siema! Oto pierwsza część do krótkiej serii zatytułowanej kolejno:
1. Chłopiec Pustki i Wszystko
2. Chłopiec i Nicość
3. Wszystko
4. Niepotrzebne ci Nic
5. Moje Słońce
Każda część będzie mniej-więcej tego czegoś, niektóre trochę dłuższe, zależy ile mi wyjdzie po redakcji tekstu z zeszytu >.< Nazwy 4 i 5 części mogą ulec ewentualnej zmianie.

Pierwsza wersja była po angielsku i brzmiała znacznie inaczej, a nawet nieco zabawnie, więc jak ktoś chce przeczytać ten łamaniec językowy, to proszę bardzo:

- I - Blank Boy and Everything
     In endless, empty space around Blank Boy there was only Nothing. There was also Nobody, though at the same time he was never there, because nothing is in Nothing, even the Nothing herself isn't there, because Nothing is nothing.  
     Blank Boy was completely blank. He thought he has a hole in his heart, because he wasn't able to feel how it feels when you are alive. He couldn't love someone or hate. He was void.
He desired  her to smoothe his pain of not being a person, but still, Nothing was nothing and she couldn't help him.
     Blank Boy thought they are the same. Hollow and blank. He thought he loved the Nothing. Then Blank Boy noticed that he isn't void, because he can love someone.
     The Boy stopped being Blank Boy and the Nothing was no longer just nothing, because for him she has become Everything.